" ताक दे "

खिचडी अन कढी हा बेत मध्यमवर्गीय महाराष्ट्रायनांमध्ये खूप लोकप्रिय आहे.दसरा - दिवाळी या सणांनंतर काहीतरी साधंसं खाण्यासाठी मन आतूरते.असाच भाव या आमच्या गाण्यातून व्यक्त झाला आहे.
(चाल : चक दे इंडीया )
खूप दिवसा ऽ ऽ तुण आला ऽ ऽ हा खिचडीचा बेत ऽ ऽ
आता तू दे ऽ ऽ (कोरस : ऑ ऑ ऑ ऑ )
चल आता ,दे लवकर झालाय ,आधीच उशीर ऽ ऽ
ताक दे ,ताक दे रे बंड्या ऽ ऽ ,
ताक दे ,ताक दे रे बंड्या ऽ ऽ ,
ताक दे ,ताक दे रे बंड्या ऽ ऽ ,
ताक दे ,ताक दे रे बंड्या ऽ ऽ .


पराग खैरनार,नाशिक
paragkhairnar@gmail.com, .parag_vk111@yahoo.co.in visit my site: www.hasyakavitaa.blogspot.com

मनोमनी(संपूर्ण विनोदी लेख)

काळ कितीही बदलला असला तरी या नेट युगात काही गोष्टी अगदी अव्याहत चालू आहेत.उपवर मुलीला दाखवणे हा असाच एक मनोरंजक कार्यक्रम! असं म्हणतात की नाती जुळण्यापेक्षा मनं जुळणं महत्वाचं!पण आजच्याकरीअर वूमनला मात्र याप्रसंगी अनेक बावळट नांना सामोरे जावे लागते. वरकरणी कोणी काहीही दाखवत असलं तरी क्षणोक्षणीएकेकाच्या मनातल्या चोरकप्प्यातविविध विचार तरंग उठत असतात. सुरूवात होते ती थेट मुलाकडच्यांच्या आगमनापासून. . .
मुलीचे वडील मुलाकडच्यांनारिसिव्ह करायला प्रवेशद्वारापाशी जातात.
मुलीचे वडील:या या.पत्ता लगेच मिळाला ना? काही त्रास तर नाही ना झाला ?
मनोमनी: पैसे वाचवायचे म्हणून फोन केला नाही हे आलंच लक्षात पण कमीतकमी मीस कॉल तर द्यायचाकी नाही . . .कंजूष लेकाचे!
मुलाचे वडील: . . नाही ,नाही.. . .पत्ता लगेचचमिळाला.
मनोमनी: किती सोपा दिला होतापत्ता यांनी. . .काय बरं दिला होता ? स्टॉपपासून चालत शिवाजी पुतळ्यापर्यंतयायचे मग एक पार्क दिसेल.त्यात दोन झोपाळे दिसतील. . . पिवळा आणि लाल .त्यांतल्य लाल रंगाच्या झोपाळ्यावर हातभर उंच गेल्यावर जीगॅलरी दिसेल तोच आमचा फ्लॅट.असा विचित्र पत्तादिला होता या शत मुर्खांनी! . . .मी म्हणतो अरे दिलात तो दिलात पण पावसामुळेपार्कात अस्सा चिख्खल झालाय की …त्यांवर बसायचं म्हणजेउत्तर ध्रुवावर जाऊन शेकोटी करण्याइतकं अवघड आहे. काय हा विक्षीप्तपणा?
सर्व स्थानापन्न होतातमग सुरुहोतात तेच आजपर्यंत अनेकदा विचारले गेलेले रटाळ प्रश्नं अन त्यांची तीचअनेकदा दिली गेलेलीउत्तरं)
मुलीचा भाऊ(मुलाला):आपण काय करता?
मनोमनी: चहा पोह्यांचे कार्यक्रम अटेन्ड करण्याव्यतिरिक्त !
(मुलगा काहीतरी उत्तर देतो एवढ्यांत आतून मुलगीपोहे अन मिठाई आणून टेबलावर ठेवून आंत निघून जाते.तिच्याकडे अन ती गेली त्या दिशेस मुलगा अन त्याचे आई वडील पाण्यासाठी तळ्यावर आलेल्या सावजाकडे वाघ जसा रोखून बघतो तसं बघत असतात.इतकं की त्यांचे चर्चेचे विषयही तिथेच थांबलेले असतात.)
मुलीची आई सर्वांना:घ्या घ्या! हे पोहे अन मिठाई आमच्या मुलीने स्वत: बनवली आहे.
मनोमनी:खा खा! खा मेल्यांनो फुकटाचं ! उरवू नका मात्र ताटलीत नाहीतर नाक दाबून घश्यांत घालीन एकेकाच्या !आमचंच खा अन मग सॊनं किती देणार ,नाहीतर हुंडा किती देणार यावर अडून बसा.
(मुलाची आई मुलीने काढलेलं चित्रं पहाते.चित्रावर नांव घातलंय खाली पण सहज विचारायला इतर प्रश्नंच जणू सापडत नाहीत)
मुलाची आई: पेंटींग मुलीनं स्वत: केलंय वाटतं.माझं ही काढता येईल काहो असलं एखादं चित्रं ?
मनोमनी: सर्वांच्या तब्येती बाळसेदार दिसतायत,सधन कुटूंब दिसतंय.आमच्या टकल्याला सांगून ठेवावं लागेल की बैठकीत बिलकुल कमी करू नका .माझी खूप दिवसां ची ईच्छा होती ‘तनिष्क’हिऱ्याच्याअंगठीची .आता पूर्ण होईलसं दिसतंय!
मुलीची आई : हो हो तिनंच काढलंय हे पेंटींग !
मनोमनी: अगं बये ! ते व्यक्तीचित्रंय माझं अन तुमचं काढलं तर लोक विचारतील माझ्या पोरीला - चित्रं रंगवून होईपर्यंत ‘हत्तीण’ एकाच जागी कशी बसून राहीलीईतका वेळ ?
(मग मुलीला बोलावतात.)
मुलाचे वडील : मुली तुझं नांव सांग .
(मुलगी नांव सांगते ,पण मनोमनी काही तरी वेगळंच!)
मनोमनी :एवढाही कॉमनसेन्स नाही ?या घराला माझंच नांव दिलंय की !
मुलगा :आपण कुठपर्यंत शिकल्या आहात ?
(मुलगी उत्तर देते.)
मनोमनी:डोक्यांत चप्पल घालू का ? ही माहीती तर आधीच आम्ही दिली होती ना ,मग ही उलट तपासणी पुन्हा कशाला ?
(मुलाचे वडील मुलीच्या भावाकडे पहातात)
मुलाचे वडील : मुलाचं वय काय तुमच्या ?
मुलीचे वडील उत्तर देतात: ८० चा आहे तो.
मुलाचे वडील : क्काय ?
मुलीचे वडील : म्हणजे मला म्हणायचं होतं की १९८० सालचा जन्म आहे त्याचा.
(दरम्यान मुलाचा भाऊ येतो .तो वेगळ्या मार्गाने आला असल्याने त्याचा एक पाय चिखलात बरबटलेला आहे ,म्हणून तो घरात यायला संकोच करत आहे .)
मुलीचा भाऊ(मनाविरूदध): अहो या ना आंत .असू द्यांत बूट तसेच.या .या.
मनोमनी: आता चिखलानं सारं घर खराब होईल पण त्याचं तुम्हाला काय ? हे तर आपल्या मालकीचं घर अन आम्ही आपले नोकर.सालं! मुलाबरोबर यांचंही सारं खपवून घ्यावं लागतंविनाकारण.यांना आणायची गरजच काय ?
(आता प्रश्नोत्तरांनारंगत येते.)
मुलाचे वडील:मुली तुला नॉन व्हेज बनवता येतं का ?
(मुलगी होकार देते)
मुलाचे वडील: तू आठ दहा लोकांसाठी चा ऽ ऽ ऽ यनीज बनवु शकशील ?
मुलगी: हो बनवू शकेन.
मनोमनी: तिथे काय चायनीजचा गाडा लावायचाय ?
(पुढच्या प्रश्नांना मुलगी होकारार्थी उतार देते पण मनांत वेगळंच चाललेलं असतं)
मुलाची आई: तू गाऊ शकतेस ?
मुलगी(मनोमनी):गाणं ऐकून पळून जाणार नसाल तर जरूर गाते.
मुलाची आई: तुझ्या काही अपेक्षा असल्यांस सांग.
मुलगी(मनोमनी) :अनेक आहेत .स्वयंपाक शिजवायचा तुम्ही - मी वाढेन ,भांडी घासायची तुम्ही - मी धुवेन,दर महीन्याचा यांचा पगार मी माझ्याकडेजमा करून घेईन - तुमचा खर्च तुम्ही करायचा,हे सगळं जर व्यवस्थित तुम्हाला जमलं तर इन फ्युचर , गॅरंटीड ऍडिशन म्हणून बलसंगोपन ही तुमच्याकडेच सोपवू.
(यानंतर सरबत दिलं जातं.)
मुलाचा भाऊ:सरबत छान आहे .गुलाबाचं वाटतं.
मुलीचा भाऊ(मनोमनी): अरे ,दिडशे रुपये लीटरची‘रूह अफजा’ची बाटली आहे आमच्याकडे ! पिला नसशील बेट्या उभ्या जन्मांत -असं सरबत!
मुलाची आई( शेजारी बसलेल्या स्त्री कडे निर्देश करून मुलीच्या आईला): ह्या आमच्या नणंद बाई बरं का !
मुलीची आई : बरं बरं.
मनोमनी :अजून एका फुकट्याची भर !
(यानंतर निरोप समारंभ!)
मुलाचेआई वडील : बराय येतो आम्ही.कळवतो नंतर फोन करून !
मुलीचे आई वडील : हो हो जरूर. यापुन्हा!
मनोमनी : आमच्या मानगुटीवर बसायला.
(गोड शेवट- मुलीच्या घरी चर्चा.)
काही असो रानरेड्याच्या चेहऱ्याची जरी ही माणसं मख्खअसली तरी मनानं चांगली वाटतात.बघूया काय होतंय पुढे!
(तात्पर्य: आपण मुलगी बघावयांस जातांना हे सगळं लक्षात ठेवून मग प्रश्नं विचारावेत.)
पराग खैरनार,नाशिक
.parag_vk111@yahoo.co.in
paragkhairnar@gmail.com
visit my site: www.hasyakavitaa.blogspot.com

. . . माला बी मुंबैला -हाऊ द्या की रं ! (विनोदी लेख)

. . . माला बी मुंबैला -हाऊ द्या की रं ! (विनोदी लेख)
आवडती भैन आक्काला ,
मुंबैहून शित्याचा नमस्कार !
जसा गावाकडनं हिकडं नौक्री कर्तातसं पत्रं ल्ह्यायलाच जम्लं नै बघ.यक तं नवं काम .लैच यंगेज हूतो.
तुला सांगतो आक्क्ये , ईकडं पत्रं बित्रंकुणीबी ल्यित नै.सर्वे कानात काळ्या नळ्या टाकीत्येत आन खिश्यातल्या मॉबाइलवर बोलत फिर्तेत. . . गाडया - घोडयांवरनं ! माल सांग आक्क्ये आपल्याला कसं पर्वडायचं आस्लं म्हागडं स्वांग.
तुला आदूगर माझ्या कामाबद्दल सांग्तो .मी पिच्चरच्या टाकीत काम कर्तो. ईढं तीन चार टाक्या येक्काच इमार्तीत आसत्यात. शहरातले सायबं दिवसा काम करत्येत आन संध्याकाळी पिच्चर पाहात्येत.आश्याच येका थेट्रात मी फूड कौंटर वर काम कर्तो . . . आरं द्येवा , तुल कसं समजंल फूड कौंटर म्हंजे काय ते ? सांग्तो.
शहरातली मान्सं .पन्नासच्या पोत्यात आनखी पंधरा ईस किलू टाकल्यावर गोनी कशी टम्मं फुगंल ना तशी यांची शरीरएसटी आसते आन मंग यांना खायला लै लागतं .काही बाप्ये तं थेट तिक्टाच्या लायनीपास्नंच हादडायला सुरु करतेत.
पिच्चर पान्यासाठी येत्येत इथं आन मंग त्ये इथल्या फूड कौंटरवर यून लाह्या ,बटाटा येफर ,समोशे आसं काय काय इकत घेत्येत.च्या कॉफी , फसफसनारी सरबतं आन आइस्क्रिम बी आस्तंया.
हाँ मातूर घेत्येत.कॉफी च्या हातानं नै बनवित.स्पेश्यल मिशीन आस्तं .बटन दाबलं का लग्गेच गर्रम कॉफी तैय्यार .आशाच येका मिशीनवर सायबानं मल काम दिलंय.
सांगायचं इसरलो तुला आक्क्ये ,इकडं पावचे लै जिन्नस मिळत्यात .बर्गर म्हंत्येत त्येला .गावाकडं आपुन कुत्र्यालमांज्राला पाव खाऊ घाल्तो पन इथली मान्संच जेवन जेवायचं सोडून पावच खात्येत.
आपला द्वास्तं बी तिथल्लाच .त्यानं माला यक नवा परकार खायला दिलता .तेच्यात मटनाची कोर्डी भाजी आस्ते.पहील्या घासालाच मी इचारलं ,“नांव काय रं ह्याचं ?”
तसा त्यो म्हनला ,“ हॉटडॉग !”
छ्या ! नांव ऐकलं आन दिलान फ्येकून मी ,म्हनलो,“गडया ,आपल्याला काय समजलास ? कुत्र्याचं मटन नै खात आपून !”
तवा मित्र समजौन समजौन पर्शान झालता की येच्यात कुत्र्याचं मटन नै फक्त नावच तस्लं इचित्रं हाय म्हणून.
तवा आपुन मानलो .काय पन नाव ठिवलंय म्हनं ‘हॉटडॉग !’
इथल्या पिच्चराच्या टाक्या फ़ुल्ल येरकंडीशन आस्तेत. येवढं थंडकी वाटतं येवढयांत आपण ढगात त नै नं पौचलो ? पन खरं सांगू आक्क्ये , माला गावाकडची लै आठवण येती.सालं इथल्या लॉकांना थंडाव्यात बसता यावं म्हणून मंडळ इज पुरवतं आन गावाकडं आपला बा गद्धा म्ह्येनत करून करून आन रगताचं पानी करून शेती पिक्वित व्हता तं तेच्या मोट्रीला मातूर इज नाय.आसा कसा हा अजब न्याय ? डॊळं भरलं बग माजं ल्हिता ल्हिता .बरं ते जौ दे ,येक गंमत सांग्तो तुला इथल्या बाजाराची.
. . . यकदा द्वास्तं माला म्हनला का ,चपला ,बुटं,कपडे,साबनी,भाजीपाला सारं येकाच दुकानात मिळतं म्हणून,मला खरंच वाटंना .
मी ईचारलं,“खरंक्काय ल्येका ? का चेष्टा करतोस माझी ,व्हय रं ?”
तसा त्यो म्हन्ला,“खरं नाय ना वाटत तुला ?येकदा संगच जौत आपन ” आन मंग ग्येलो नं आम्ही.
तिथेबी थंडी हावा.ह्ये शहरवाले दुकानदार, मान्सांना दारातंच गार करून टाकत्येत..ह्ये वारं चालू सुसाट !जातांना पोलीस व्हता दारात.आता सर्वीकडंच आस्तेत.पन काय येळ येती येकेकावर बघ ना आक्क्ये .गावाकडं पोलीसदादाला आपन रामराम करायचो .आन ह्यानं ? ह्यानं आम्हालाच सलाम ठॉकला ना !
आन मंग ग्येलो मंदी. आगा गा गा !आठवडयाचा बाजारच जसाह्यी येवढी मोठी पसरलेली दुकान . तुला सांग्तो आक्क्ये ,येका नजरंत मावंना !
इकडं ब्यॅगा मस्तं टांगलेल्या ,छत्र्या तिकडे टांगलेल्या ,पलीकड ल्हानग्यांसाठी खेळणी,तिकडे किराणा ,येका बाजूला चपला आन बुटं तं येका बाजूला मॉबाइल,कॅमरा फिमरा आशा म्हागडया इले ट्रानीक चीजा,वरच्या मजल्यावर बी साड्या ,पॉरा पॉरींचे कपडे ,काचसामान ,आत्तरं आरारारा ! कुठं कुठं बगू आन किती किती बगू आसं झाल्तं माला.
तिथे काम करना-या प्वारी प्वारांच्या डोक्यांवर लाल टोप्याआन अंगात लाल सदरे आन तशीच प्यॅंन्ट पाहून दॉस्ताला म्हनलं,“सगळे बॅंडवाले आन्ले क्काय पकडून ?” तसं त्याला बी हासू आलं.
नजर फिरवून पाहीलं सारे बाया बापडे आपल्या पॉरा सॉरांना घ्यून ट्रॉल्या घ्यून फिरत होते.
मी द्वास्ताला इचारलं ,“ द्वास्ता ,ही ट्रॉली कशापायी रं ?”
तसा त्यो म्हनला ,“आपल्याला जी वस्तू पाहीजे ती ट्रॉलीत आपण टाकायची अन तिकडे शेवटच्या बाजूला पैसे द्यायचे.”
त्याला पुढे इचारलं ,“आस्सं ? नांव काय रं ह्या दुकानाचं ?”
त्यो म्हनला,“बीगबाजार !”
आयक्लं आन जे हासू आलं माला आक्क्ये ! त्यानं कारण इचारलं.मी म्हन्लं.“आरं ,पैशे देनारे आपूनच आन तरीबी दुकानभर
भिका-यावानी स्वताच झोळीत वस्तू टाकत फिरायचं . . . हा कसला बीगबाजारल्येका ?. . . हा तर भीकबाजार !
तुला सांग्तो आक्क्ये ,इथे लईच गोष्टी येगळ्या हाईत .घोळक्यातला पॉरगा कोन्ता आन पॉरगी कोन्ती ते ऒळखूच येत नै बग .आगं का
म्हनून काय इचारती ?इथाल्ले प्वारं संकराच्या जटेवानी लांब क्येसं वाढवित्येत, वेण्या घालीतेत,आन प्वारी? त्या प्वॉरांवानी शर्ट पॅंन्डांवर फिरतेत. बहुतेक प्वारं ऊजडे चमन आस्त्येत आन प्वारी ? क्येसं येक तं छोटे कर्तील, नै तं रंगवित्येत .रंग बी आशे येकेक .
. . .सोनेरी ,चंदेरी आन काय काय .गावाकडं शेनानां जमीन सारवल्यावर रांगोळीसाठीपोरी बाळीजमीन रंगवायला वापर्तेत तसा गेरूचा रंगबी ह्ये लोक यांची टकूरी रंगवायला वापर्तेत,आत्ता बोल.
पन ह्या क्येसांच्या रंगापायी माझा लय गोंधूळ होतूय.
कॉफी घ्यायला येना-या गि-हायकांमधी म्हतारी दिसती म्हून ‘मावशी’ म्हनावं तं ती तरनी निघती आन ’ताई‘ म्हनलं तर ती माय येवढी आस्ती. इथल्या बायाबी साडया नै घालत.त्या घालत्यात पंजाबी डरेस आन त्यांना वाटतं ‘म्येरी त्वचा से मेरी उम्रं का पत्त्ताच्य नै च्यलता.’
काही प्वॉरींना वाटतं , सोनेरी रंग क्येसांना लावला तं आपन लै भारी दिसू .पन आक्क्ये क्येसांचा रंग बदलला म्हनून आंगाचा थोडाच बदल्ता येतो ?
आंगाचा कलर आस्सा काळा .पक्की ग्यारंटी . . . धुतला तरी जानार नै .कलर ग्येला तं पैसे वापस.तं आशा प्वॉरींनी क्येसं रंगवल्यावर ,माल्सांग ,त्या च्येटकिनी नाय दिसनार तं काय दिस्तील ?
इथल्या रस्त्यारस्त्यांवरून पायी नै तं गाडयांवर फिरनारी ‘यक दुज्ये क्ये लिये’ जोडपी दिस्त्यात.तुला सांगतो आक्क्ये,गाडीवरून जातांना ही प्वारी प्वारं आपल्या मुस्कटांना फडकी आश्शी गुंडाळत्येत का त्येंचा बा बी नै वळखू शकत त्येंना या आसल्या ‘स्पैडरमन’ रुपात.
तुला सांग्तो आक्क्ये , इथल्या भवान्या दुचाकीवर डबल शीट बसतांना येवढं चिटकू - चिटकू बसत्यांत का जसं काय आनिक एक मानूस तिथं बसायचा हाय.मी म्हंतो - जरा मोकळं ढाकळं बसायचं ना रे गडयानहो .काय सांगू ? आश्या नमुन्यांकडं पाहील्यावर माझी मालाच लाज वाटती.
इथल्या प्वॉरा प्वॉरींची नावं बी येगळीच ! . . . आता काय ,सर्वेच शिरीयली पाहात्येत मग प्वॉरींचीनावं . . . ‘शिवानी’,‘शिबा’,‘शिना’,‘शिखा’, आरारारा !ऐकलं तवा वाटलं - यांच्या बापांना ‘शी’ शिवाय दुसरी कोन्ती चांगली सुर्वात नाय का सुचली . . . नावासाठी ?
प्वॉरांची नावं कुत्र्या-मांजराला देत्यात तशी आसत्यात ‘बॉबी’,‘रॉकी’,‘व्यंकी’,‘पॅडी’,‘मॅंडी’,‘व्हीटो’,‘मिंटॊ’, वगैरे.
साराच येडयांचा बाजार !
आक्क्ये , याच्यापेक्षा आपलं गांव बरं .आजून तरी तिथं लाज बीज,मान मरयादा टिकवून हौत आपन.
थेटरात काम कर्तो तं थोडा थोडा पिच्चर मधनं मधनं पाह्यला मिळतो .पन आक्क्ये ,ह्याआत्ताच्या पिच्चरांमंदी काय दम -हायला नै बग आत्ताच्या . . . !
आर्ध्या हिंदी पिच्चरांचे नावं इंग्रजीतनं आसत्यात आन पाहावं तरी काय तेच्यात ? झुरळं -मुंग्या मारावी तशी शिन्मातली मान्सं मान्सांना मारून टाकत्येत आन नंतर गानंबी काय ? तं ‘ये गन्पत ,च्यल दारू ला ’ .हात्तिच्यामा ऽ ऽ ऽ ऽ री.
यकदा काय झालं .नुक्तीच लग्नं झालेली येक माहामाया कॉफी घ्यायला आली .मी दिली , बाकीचं पैसं परत क्येलं .तरी बया जागची हालंच ना .बाकीच्यांना बी सर्व्ह करायचं व्हतं,मी तिला तसं सांगीतलं .तं म्हन्ली ,“मॉन्टी उचलेल ना !”
आपल्याल वाटलं मॉन्टी तिचा हरकाम्या नोकर आसंल. आन आसंल. कुठेतरी आन त्योच यून उचिलतोक्काय कॉफीचे मग.
तरीपन खात्रीसाठीमी इचारलं ,“म्यॅडम ,हा मॉन्टी कोन ?”
त्यावर ती म्हनली ,“नव्रा आय माझा !”
बग आक्क्ये बग ! नव-यालाबी कशा वागवतात इथल्या बायका !
लईच झाल्या शहराकडच्यांच्या कुचाळक्या .तुझ्या बद्दल इचारलंच नै.
कशी हैस तू ? . तब्येतीला जप.जास दगदग नकू करत जौ .रघू साळंत जायला लागला आसंल. पुढच्या येळला त्येच्यासाठी मस्तं मंकी वाश जीन घेऊन यील.पाव्हनं काय म्हनत्येत.
माय आन बा ची तब्येत काय म्हनती .मायला सांग का तिच्या दुखना-या गुडघ्यांसाठी येक पट्टी हिकडं मिळते . . .नी कॅप , पुढच्या येळला घेउन यीन.बा ला बिडी कमी पे म्हनून सांग .लै खोकल्तो त्वा.येत्या सोम्मारी पयला पगार व्हईल ,तवा लगंच पोस्टानी मनी ऑर्डर करंल सांग त्येन्ला.
माझी काळजी करू नगंस .तुमची खुशाली कळीव .पत्र लिही.

तुझा लाडका भौ,
शिरपत.

पराग खैरनार,नाशिक
.parag_vk111@yahoo.co.in
paragkhairnar@gmail.com
visit my site: www.hasyakavitaa.blogspot.com

॥ फटका ॥

॥ फटका ॥
। चढता जिने तु इमारतीचे
गुटख्याच्या पिचका-यांनी रंगवू नको ।
। आले उगाच मनांत म्हणून ,
धूम्रवलये बसमध्ये सोडू नको ।
। मद्याची असे प्राणांशी गाठ ,
हातमिळवणी व्यसनांशी करू नको ।
। बाप आहेस दोन मुलांचा ,
marital status हे आपले विसरू नको ।
। पाहण्या कोवळ्या सुंदर पोरी,
उभा कट्टयावरी राहु नको ।
। भेटता एखादी सुंदर तरूणी ,
फंदात फारसे पडू नको ।
। निभव चांगला ग्रुहस्थमासि,
पत्नीस धोका देऊ नको ।
। जाता मनोरंजनासि मल्टीप्लेक्समध्ये,
मराठी चित्रपट टाळू नको ।
। तिकीट काढूनि शंभराचे ,
पार्कींगचे रूपये पाच बुडवू नको ।
। खरेदीस जाता मॉल मध्ये ,
वायफळ खर्च तू करू नको ।
। जाता पैसे उगाच वाया तुझ्या अविवेकामुळे ,
भाजीत घासाघीस रुपयाची करू नको ।
। नियमभंग होता रहदारीत ,
दंड भराया कचरू नको ।
। राहू दे पावती ,घे पन्नासाची पट्टी ,
म्हणोनी पोलीसास अविचार करू नको ।
। पैसे भरपूर हवेत अजूनि ,
म्हणून आमंत्रण भ्रष्टाचारा देऊ नको ।
। गांवयांस प्रबोधनासाठी ‘पराग छंदी‘चे फटके
मागे पुढे तू पाहू नको ।

पराग खैरनार,नाशिक
.parag_vk111@yahoo.co.in
paragkhairnar@gmail.com
visit me @: www.hasyakavitaa.blogspot.com

" धाव रे चोरा ! "

लोडशेडींगमुळे चोरीचे प्रमाण वाढले आहे.अंधाराचा फायदा चोर घेतात व पळून जातात ,यावर आमची कवीता आहे.
(चाल: नाच रे मोरा)
धाव रे चोरा ,अंधाराचा फायदा घेऊन ,
धाव रे चोरा धाव ! ॥ध्रु॥

लोकांचे पैसे लुटतोस रे,
पापांचा घडा भरतोस रे,
लागताच चाहूल ,
सहज देतोस हूल,
कसा पळतोस असा ,जरा थां ऽ ऽ ब !
धाव रे चोरा . . अंधाराचा . . . ॥१॥

अंधाराचि साथ तुला मिळली रे,
लोडशेडींगमुळे सुसंधी लाभली रे,
आम्ही कमावणार ,
मात्र तुझ्यामुळे गमावणार,
वस्तू ,कपडे अन कॅ ऽ ऽ श !
धाव रे चोरा . . अंधाराचा . . . ॥२॥



पराग खैरनार,नाशिक
paragkhairnar@gmail.com, .parag_vk111@yahoo.co.in
visit my site: www.hasyakavitaa.blogspot.com

(चारोळया )

(चारोळया )

‘पुष्प-प्रदर्शन ’
सौंदर्य फुलांचं साठवावं डोळ्यांत अन भरून घ्यावं मनात,
पण मोबाईल पिढी आजची ,
‘सेव्ह’ करायचा प्रयत्न करते ‘क्लिक क्लिक’ करत,
आपापल्या बोळ्क्या मोबाईल - कॅमेरात !

‘विरोधाभास’
फुटकी काच अशुभ ,असं लोक म्हणतात ,
पण फुटक्या रंगी-बेरंगी काचा ,
पुन्हा पुन्हा बघता याव्या म्हणून,
कॅलिडोस्कोप मात्र जवळ बाळगतात.

`गणितं’
बाकीच्यांना लक्षात येत नाहीत ,
पण मला मात्र तुझ्या चेहऱ्यावरचे भाव कळतात,
सुटता सुटत नाहीत अशी गणितं,
मला मात्र सोडवायला आवडतात.

‘नाटक’
मला नाही जमत ,
तसं दुट्टपी वागणं ,
तू आवडत असूनही ,
काहीच वाटत नाही ,असं तुला दाखवणं !

‘बुद्धी’
आजकालच्या मुलांची डोकी,
असतात ‘सुपर फाईन’,
बोट घातलं असतं तोंडात त्यांना पाहून ,
जर असता आज आईनस्टाइन !




पराग खैरनार,नाशिक
paragkhairnar@gmail.com, .parag_vk111@yahoo.co.in visit my site: http://www.hasyakavitaa.blogspot.com/

" बोका "

एकदा टॉम आणि जेरी जोडीने ‘मर्डर’ पिक्चर पाहायला गेले.पॉपकॉर्न खाण्यावरून त्यांचं भांडण झालं. टॉम बिळात लपला व समुहातल्या बाकी उंदरांना तो जेरी बद्दल सांगू लागला . . . . .

(चाल :दिल को हजार बार रोका . . . )

हो ऽ ऽ हा हा हा ऽ ऽ , हो ऽ ऽ हा हा हा ऽ ऽ,
बिळाच्या तोंडापाशी ऽ ऽ आला आहे बोका ,
पटकन जाऊन कोणीतरी त्याला ठोका,
जीव हा वाचवा ,
बोक्याला कटवा,
नाही ऽ ऽ तर होईल प्राणांशी तुमच्या धो ऽ ऽ का ! ॥१॥

आ ऽ ऽ ऽ आ ऽ ऽ ऽ ,
वाचवा याच्यापासून स्वत:ला ,
खेळतो हा गनिमी कावा ऽ ऽ ,
कोणितरी त्याच्या दुधाच्या वाटीत ,विष घा ऽ ऽ लून ठेवा !
बिळाच्या तोंडापाशी ऽ ऽ आला आहे बोका . ॥२॥




पराग खैरनार,नाशिक
paragkhairnar@gmail.com, .parag_vk111@yahoo.co.in
visit my site: www.hasyakavitaa.blogspot.com

` भीक '

भिकारी खूप पैसे कमावतात त्यांना करही भरावा लागत नाही असा अनुभव एकाला आला.मराठी लावणीचा शौकीन असलेल्या या रसिकाने आपल्या भावना या शब्दांत व्यक्त केल्या.
(चाल : बुगडी माझी सांडली गं !)

भीक कुणी ऽ ऽ नका घालू ऽ ऽ गं ,
इथल्या भिकाऱ्याला गं इथल्या भिकाऱ्याला !॥ध्रु॥

पंढरपुरात ऽ ऽ जेव्हा आपण जातो ,
रुपये एक दोन फक्तं हा मागतो,
नंतर हा ऽ ऽ च कारमधून फिरतो ,
महागड्या एन सिरीज मोबाईलवरनं बोलतो ! ॥१॥

हा ऽ ऽ य ,कुणी गं वेड्यांत,
निघू नका गं ऽ ऽ ,
याच्या फाटक्या कपड्यांमुळे गं ,
फाटक्या कपड्यांमुळे ! ॥२॥

हा ऽ ऽ य , भीक गं कुणी घालू ऽ ऽ नका ,
इथल्या भिकाऱ्याला गं इथल्या भिकाऱ्याला ॥३॥




पराग खैरनार,नाशिक
paragkhairnar@gmail.com, .parag_vk111@yahoo.co.in
visit me @ : www.hasyaparag.blogspot.com