“प्रेम करावं”

प्रेम करावं,प्रेम करावं,आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥ध्रु.॥
जगावं एकदाच
पण प्रेमात पुन्हा पुन्हा मरावं,
आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥१॥

रोज रोज येते,
ती त्याच्या स्वप्नात
कसं सांगू तिला ?
रोज तो म्हणे मनात
प्रेमा तुझ्यासाठी बुद्धीवंतांनीही हे वेडेपण पत्करावं
प्रेम करावं,प्रेम करावं,आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥२॥

ती हट्टी,
म्हणून तो कष्टी
तिच्या मोठ्या- मोठ्या ढापणातून त्याने
‘कुठे डोळे दिसतायत का ?’
प्रेम करावं,प्रेम करावं,आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥३॥

तिचं कठोर वागणं ,हसत हसत झेलावं,
तिच्या सगळ्या टोमण्यांना, त्याने टोलवून लावावं,
डिओ लावला नाही तिनं ,
तर बोलतांना त्यानं रूमालात नाक धरावं,
तिच्या नाजूक ओठांवरच्या आगंतुक मिशांसकट ,
त्यानं तिला स्विकारावं,
प्रेम करावं,प्रेम करावं,आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥४॥

प्रेम कळण्यासाठी मित्रांनो,
मन असावं लागतं,
पण मन जाणण्यासाठी मात्र,
छातीत हृदय असावं लागतं,
हृदय नसलेल्या दगडांनाही,
प्रेमात आपण कवटाळावं,
प्रेम करावं,प्रेम करावं,आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥५॥

पहीलं पत्र दोस्तीचं
दुसरं जिवलग मैत्रीचं
नातं हे तुझं – माझं जन्म-जन्मांतरीचं
लागा-बांधा काही नसतांना
संपर्कात येण्यासाठी धडपडावं
प्रेम करावं,प्रेम करावं,आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥६॥

या प्रेमात कधीकधी ,
खावी लागते चापट,
कारण असते एखादी प्रेयसी,
निर्बुद्ध अन्‍ तापट,
चूक काही नसतांनाही,
शांतपणे मुस्काट पुढं करावं,
तिच्या त्या स्पर्शानं क्षणभर का होईना,
त्याचं अंग रोमांचित व्हावं,
प्रेम करावं,प्रेम करावं,आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥७॥

गुणांनाच काय तिच्या अवगुणांनाही त्यानं स्विकारावं
प्रेमात तिच्या त्यानं स्वत्वं आपलं समर्पित करावं
तिच्या कोमल हातांनी
त्यानं विषही हसतमुखानं प्यावं
मनमंदिरात तिच्या त्यानं
स्मारक बनून उरावं
प्रेम करावं,प्रेम करावं,आयुष्यात एकदातरी प्रेम करावं ॥८॥
पराग खैरनार,नाशिक
visit my site: www.hasyakavitaa.blogspot.com
parag_vk111@yahoo.co.in
paragkhairnar@gmail.com

“ऒला पाऊस”

आला पाऊस ऒला ,
आनंदे नाचूनि बेडूक मेला

आल्या धावून सरी ,
पण मडकं राहीलं घरी !


म्हणे तो, “जाऊ पावसात,खाऊ मस्त पिझ्झा ”,
परि ती दटवी तयाला , “ खिचडी खा अन्‍ गप निजा ”

कोसळला पाऊस किती ,
रस्त्या-रस्त्यांवर ओली माती

“ केव्हापातून लागून ल्हायलाय हा ! ”
म्हाता-यांची निराळीच किरकिर
पेन्शन मिळाया स्टेटबँकेमधूनी मात्र
भर पावसात फिरफिर !

ऒला पाऊस , ऒला आसमंत ऒला अन्‍ हा वारा ,
थांबूनि घटकाभर मन म्हणे घेवूत घुटके आले चहाचे जरा

बसमधून उतरली
पाहून थेंबे थबकली
थबकली ती रजतचंद्रा,
छत्री उघडतांनाही करीतसे,
किती हो त्रासिक मुद्रा


खड्डे हॊऊनि रस्त्यांत
झाला ट्रॅफीक जॅम सारा
कडेस थांबूनि खातसे कणीस भाजके
तोच निसर्ग रसिक खरा !


पाऊस असा हा फुलवी,निराळी पुष्प अन‍ लता
तृप्त करीतो क्षणार्धात तप्त ही धरणी माता


म्हणे ढगांसि लाविन टाचणी
घेवूनि आकाशी उंच झेप
पुरे ही तुझी थेरे मानवा
निसर्गा नको तुझा हस्तक्षेप !



पराग खैरनार,नाशिक
visit my site: www.hasyakavitaa.blogspot.com
parag_vk111@yahoo.co.in
paragkhairnar@gmail.com